Hot Guy 04 หนุ่มร้าย...สายลับ

บทนำ

 

คืนนี้มีแสงประหลาดลอดออกมาจากบ้านทรงยุโรปขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บริเวณชานเมือง

บ้านหลังนี้ร้างคนมากว่าสิบปีแล้ว แต่กลับมีลำแสงอ่อนๆ และเงาคนเลือนรางปรากฏขึ้นในบางค่ำคืน และคงเป็นเพราะกิตติศัพท์เรื่องบ้านผีสิงที่ขจรขจายไปไกลนี้เอง บริเวณโดยรอบจึงไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เลย

เงาร่างหลายสายผลุบเข้าไปในบ้านอย่างลับๆ ล่อๆ ผ่านระเบียงมืดทึบจนน่ากลัวมาถึงห้องที่มิดชิดที่สุดในตัวบ้าน

ในห้องมีเพียงเทียนไขหนึ่งเล่มให้แสงสว่าง แสงสลัวรางส่องให้เห็นเงาของคนที่กำลังพิงผนังอยู่ตรงมุมห้อง นัยน์ตาที่ส่องประกายระยับอยู่ท่ามกลางความมืดเพ่งมองชายผิวขาวหลายคนที่กำลังเดินมา

“ของล่ะ” เจ้าคนที่เป็นหัวหน้าถามอย่างร้อนรน

กล่องโลหะสีเงินถูกเตะออกมาอย่างรวดเร็ว มันลื่นไถลไปบนพื้นและหยุดอยู่ตรงปลายเท้าของชายผิวขาวอย่างพอดิบพอดีราวกับผู้เตะได้คำนวณเอาไว้แล้ว ชายผิวขาวก้มลงเปิดกล่องทันที เขามองชิปอิเล็กทรอนิกส์สองอันในกล่องด้วยสายตาละโมบ

“แต่เงินที่ฉันเสมอไปพอที่จะซื้อพิมพ์เขียวของชิปพวกนี้ได้ด้วยนี่” เขาพูดอย่างไม่พอใจนักพลางหรี่ตาเพ่งมองไปในความมืด

เสียงหัวเราะเสียดสีดังขึ้น สะท้อนไปมาในห้องจนฟังไม่ชัดเจนและชวนให้รู้สึกอึดอัดยิ่งนัก “แต่ผู้ขายไม่ได้พูดถึงพิมพ์เขียวนี่ ‘สินค้า’ ที่คุณซื้อก็มีอยู่แค่นี้แหละ” เงาร่างที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ค่อยๆ ยืดตัวขึ้น คนผู้นั้นสวมชุดดำทั้งชุด เหมือนพร้อมที่จะแฝงตัวเข้าสู่ความมืดมิดโดยไม่ทิ้งร่องรอยได้ทุกเมื่อ

“เฮ้ย! อย่ามาเล่นลูกไม้กับฉันนะ หรือว่าอยากเจอไม้แข็ง ส่งพิมพ์เขียวออกมาซะดีๆ ไม่งั้นก็อย่าหวังจะรอดชีวิตกลับออกไป” ชายผิวขาวขู่คำรามอย่างโหดเหี้ยมพลางส่งสัญญาณบอกบอดี้การ์ดด้านหลังให้ชักปืนออกมา

ทันใดนั้น เสียงแหลมก้องก็ดังฝ่าอากาศมาอย่างรวดเร็ว ลำแสงสีเงินสว่างวาบขึ้นในความมืด มือของบรรดาบอดี้การ์ดที่กำลังเอื้อมไปชักปืนถูกของมีคมบาดเป็นแผลลึกเลือดอาบ พวกบอดี้การ์ดพากันร้องเสียงหลง กุมมือที่ได้รับบาดเจ็บและทรุดลงคุกเข่ากับพื้น

ชายผิวขาวยังไม่ทันได้ตั้งตัว ดาบเรเปียร์แหลมคมเล่มหนึ่งก็จ่อมาตรงคอหอยเรียบร้อยแล้ว ถ้าเขาหายใจแรงกว่านี้อีกนิดมันคงแทงทะลุผิวหนังเข้าไปแน่นอน ชายผู้นั้นแหงนคอขึ้นตัวสั่นงันงก หายใจยังไม่ค่อยจะกล้านัก

“ไอ้บ้าเอ๊ย! แกนั่นแหละอย่ามาลูกไม้กับฉัน นี่มันก็แค่การค้า อย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากได้มั้ย ฉันก็แค่ได้รับมอบหมายให้เอาของมาส่งให้พร้อมกับรับเงินกลับไป ฉันขอเตือนให้แกเล่นตามกฏ อย่าทำอะไรสิ้นคิดอีก ดาบฉันไม่ได้ติดลูกตานะจะบอกให้” สำเนียงหยาบกระด้างนั้นเจือความรำคาญ

บอดี้การ์ดที่หลบอยู่ตรงมุมห้องกำลังจะทำเรื่องสิ้นคิดอีกครั้ง แต่ก็เกิดเสียงขวับและลำแสงสีเงินวาบขึ้น ทำให้มือของบอดี้การ์ดคนนั้นมีรอยบาดเพิ่ม เลือดสดๆ ปริมาณมากสาดไปบนพรมเก่าขาดบนพื้น

“บัดซบ! ถ้ายังขยับอีกฉันจะตัดมือสกปรกทั้งสองข้างของแกออกซะ!” ปลายดาบตวัดไปมา ลำแสงสีเงินพุ่งฉวัดเฉวียนไปทั่งห้องมืดสลัว การเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วงดงามช่างขัดกับคำพูดหยาบคายของเจ้าตัวเสียเหลือเกิน

ทุกคนในที่นั้นตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอย่างห้ามไม่ได้ ด้วยรู้ดีว่าคำพูดของยอดฝีมือคนนี้ไม่ใช่แค่คำขู่อย่างแน่นอน ก็ความเร็วในการชักปืนของพวกเขายังสู้ความเร็วในการตวัดดาบอย่างแม่นยำของคนผู้นี้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

สายตาทุกคู่พุ่งตรงไปยังร่างของผู้ที่ถือดาบอยู่ แล้วร่างนั้นก็ก้าวออกมาจากเงามืด เรเปียร์ยาวแหลมคมที่ปลิดชีวิตคนได้อย่างแน่นอนส่องประกายสีเงินอยู่ใต้แสงสีเหลืองนวล ข้อมือของคนผู้นี้มีปลอกข้อมือเงินที่ทำขึ้นอย่างประณีตประดับอยู่ มือที่หุ้มด้วยถุงมือสีดำจับด้ามดาบไว้อย่างมั่นคง

เจ้าของดาบสวมชุดดำทั้งชุด ผมยาวสีดำขลับแผ่คลุมชุดหนังรัดรูปสีดำ ดูแล้วปราดเปรียวและอันตรายยิ่งนัก สิ่งที่ทำให้ผู้คนจดจำเธอได้แม่นยำยิ่งขึ้นก็คือใบหน้าเย็นชาที่งดงามหมดจด ดวงตาเยียบเย็นสีดำใสกระจ่าง และดวงหน้าเจือแววโทสะ ท่าทางลึกลับเช่นนี้ทำให้เธอดูเหมือนแมวดำ และเรเปียร์เล่มนั้นก็เปรียบเหมือนกรงเล็บอันแหลมคม

“นี่มันให้ผู้หญิงมาส่งของงั้นเหรอ” ชายผิวขาวร้องออกมาอย่างผิดคาด

“ใช่ ฉันเป็นผู้หญิง แต่ก็เป็นมือดีที่สุดของวงการนี้” สาวงามเผยรอยยิ้มเย็น เธอชินแล้วกับอาการประหลาดใจของพวกผู้ชาย

“แต่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าผู้หญิงจะเป็นนายหน้าค้าของเถื่อนได้” ฝ่ายชายกอดกล่องโลหะในมือแน่น รู้ดีว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นมือดาบที่ยอดเยี่ยม การค้าครั้งนี้เขาหาทางโกงไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

หญิงสาวเก็บดาบและยักไหล่อย่างไม่เห็นด้วย “ฉันเป็นมือดีที่สุด แน่นอนว่าก็ต้องเป็นคนระดับสูงเท่านั้นที่จะเคยได้ยินชื่อ ส่วนคุณน่ะ คุณสมบัติยังไม่ถึง” เธอออกแรงเล็กน้อย ใบหน้าเคร่งขรึมขึ้น “จ่ายเงินมาซะดีๆ อย่ามากวนโมโหฉันอีก”

ชายผิวขาวสบถด่าอยู่ในใจด้วยรู้ดีว่าเขาคงเบี้ยวเธอไม่ได้ เขาค่อยๆ ย่อตัวลงเปิดกระเป๋าถือที่วางนอนอยู่ข้างบอดี้การ์ด

ในกระเป๋าเต็มไปด้วยธนบัตรดอลลาร์สหรัฐสีเขียว หญิงชุดดำเตะฝากระเป๋าให้ปิดลงโดยไม่ตรวจสอบก่อนจะหิ้วกระเป๋าซึ่งบรรจุเงินจำนวนมหาศาลขึ้นมาด้วย “ฉันจะเอาเงินไปล่ะนะ ผู้ขายจะเป็นคนตรวจสอบเงินพวกนี้เอง และถ้ามันมีปัญหาล่ะก็ คุณเตรียมทำความสะอาดคอรอไว้ได้เลย เพราะจะมีคนอื่นมาหิ้วหัวคุณแน่นอน!” เธอทำหน้าที่เป็นนายหน้าค้าของโจรเท่านั้น อย่างมากก็แค่ทำร้าย แต่ไม่เอี่ยวเรื่องฆ่าคนเป็นอันขาด

สายตาเย็นชาปรายมองไปยังเหล่าบอดี้การ์ดที่ร้องครวญครางอยู่บนพื้น หญิงสาวเผยรอยยิ้มเยียบเย็นก่อนจะหมุนตัวก้าวออกจากห้อง ทิ้งให้ห้องนี้เหลือเพียงแสงเทียนสลัวกับศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายที่โดนเหยียบย่ำจนแทบไม่เหลือ

น้อยคนนักที่จะรู้ว่าในตลาดมืดที่เป็นแหล่งซื้อขายของเถื่อน มีผู้หญิงคนหนึ่งได้รับฉายาว่า ‘แมวดำ’ เธอเป็นนายหน้าค้าของเถื่อนที่เก่งที่สุด ค่าตัวสูงลิ่วจนคนต้องอึ้ง ทั้งการเคลื่อนไหวก็ลึกลับยิ่งนัก ของที่ผ่านมือเธอล้วนแต่เป็นสินค้าเกรดสูง ความงามกับฝีมือดาบที่ล้ำเลิศทำให้ผู้คนจดจำเธอได้เป็นอย่างดี

เธอเป็นนายหน้าชั้นยอดในตลาดมืด และก็เป็นผู้หญิงที่ลึกลับที่สุดในตลาดมืดด้วย

 

บทที่ 1

 

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆหนาหนัก เสียงฟ้าร้องดังขึ้นเป็นระยะ สายฟ้าแลบแปลบปลาบตัดกับผืนฟ้ามืดครึ้ม แม้ยามนี้จะเป็นตอนบ่าย แต่ท้องฟ้ากลับมืดมัวไปหมด แถบภูเขามีลมพัดแรง บ่งบอกว่าอีกไม่นานฝนห่าใหญ่คงเทลงมา

รถเก๋งสีเทาเงินคันหนึ่งแล่นไปตามถนนระหว่างภูเขา ใสนที่สุดก็มาจอดอยู่หน้าบ้านซึ่งเป็นตึกเก่าโทรมหลังหนึ่ง เด็กสิบกว่าคนเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่ตรงลานกว้างหน้าบ้าน ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังก้องไปทั่ว

ซางเจี๋ยเปิดประตูรถออกอย่างคล่องแคล่ว เขาออกมายืนพิงตัวรถ นัยน์ตาดำลึกลับภายใต้คิ้วดกหนา มองภาพตรงหน้านิ่งๆ ชายหนุ่มสวมสูทสากลที่ตัดเย็บ

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)