คำสารภาพสุดท้ายก่อนเข้าห้องประหาร

Takeshi |
25/09/2014

ผู้เขียน ภุมริน ภมรตราชูกุล สำนักพิมพ์ แพรว จำนวนหน้าหนังสือ 165 หน้า เป็นหนังสือที่น่าสนใจมากครับเล่มนี้ ซึ่งโดยปกติผมก็เป็นคนชอบอ่านหนังสือแนวนี้อยู่แล้ว ซึ่งเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวของชาวเขาเผ่าลีซอ ที่ขาดโอกาสทางการศึกษา กลายมาเป็นเอเย่นต์ค้าผงขาวใหญ่ระดับประเทศ และโทษที่เค้าได้รับนั่นก็คือการ "ประหารชีวิต" ก็ถือเป็นเรื่องที่น่าสนใจจริง ๆ นะครับ ผู้เขียนได้เล่าเรื่องราวชีวิตตัวเองตั้งแต่แรก ๆ ว่าทำไมถึงกลายมาเป็นเอเย่นต์ค้าผงขาวรายใหญ่ได้ ซึ่งทั้งหมดนี่เพราะความประมาทของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มองว่าเด็กชาวเขาคนหนึ่งไม่มีพิษสงอะไร ทุกครั้งที่มีการขนถ่ายสินค้า ก็ไม่มีใครมาสนใจเค้า ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงที่เค้ารวยมากถึงมากที่สุด มีเงินเยอะแยะ แต่ไม่มีความสุข อยู่กับความหวาดระแวงว่าตำรวจจะจับ แล้วก็โดนจับจริง ๆ ในเวลาต่อมา พร้อมคำพิพากษาประหารชีวิต ผู้เขียนได้เล่าต่อไปถึงช่วงชีวิตที่อยู่ในแดนประหาร ดูคนนู้นคนนี้ไปรับโทษประหารเกือบทุกวัน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคดียาเสพติด และคดีฆาตกรรมอย่างอำมหิตผิดมนุษย์ ซึ่งในช่วงนั้นเองเป็นช่วงที่เค้าสำนึกได้ และได้หันกลับมานั่งบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตท่ามกลางเสียงโซ่ตรวน ผู้เขียนได้กลายเป็นคนรักการอ่าน เข้าห้องสมุด เรียนกศน.จวบจนกระทั่งได้รับปริญญาหลายใบตลอดเวลาที่อยู่ในคุก และวันหนึ่ง สิ่งที่เค้าปรารถนาไว้ก็สัมฤทธิ์ผล เมื่อเค้าได้รับการอภัยโทษและพ้นโทษไปในที่สุด (ซึ่งจริง ๆ ผมว่ายากนะครับ โดนจับพร้อมยาเสพติดสามแสนเม็ด) อ่านแล้วก็ได้แง่คิดดีครับ ได้อะไรหลาย ๆ อย่างเลย ให้ความรู้สึกเหมือนเราเข้าไปอยู่ในคุกเป็นเพื่อนคนเขียนจริง ๆ เพราะเค้าเล่าบรรยากาศในนั้นออกมาได้ดีมาก และสำคัญหลัก ๆ คือเรื่องของยาเสพติดที่ผู้เขียนย้ำมากถึงมากที่สุดว่าอย่าไปเข้าใกล้ครับ